Het idee om voortaan met pijn door het leven te gaan, weerhield Loes Verstappen er niet van om door te gaan met hardlopen. En met succes, zij leerde dat pijn voor haar niet de grens is. Over krap vier weken staat zij aan de start van de Rotterdam Marathon, een wedstrijd waar de Tilburgse ooit slechts luttele seconden boven de magische grens van drie uur bleef.

Afgelopen zondag deed ze nog mee aan de AttilaRun. 30 kilometer als voorbereiding op de komende voorjaarsmarathon in de Maasstad. Een goede tijd zat er niet in vandaag, een harde wind en regen gooiden roet in het eten: ‘Mijn plan was om de eerste 20 kilometer rustig aan te doen en daarna te versnellen. Maar met deze wind lukte dat echt niet. Verder ging het prima hoor.’

Discipline
De roots van Verstappen liggen in het gehuchtje Ledeacker in noordoost Brabant. Na haar studie bleef ze in Tilburg wonen. Met twee kinderen, een vriend en een fulltime baan als teamleider van Buro Maks is het strak plannen om vijf trainingen per week te doen: ‘Dat vraagt inderdaad wel wat discipline waarbij mijn kinderen altijd voorgaan. Maar daarnaast heb ik het hardlopen gewoon nodig om mijn hoofd leeg te maken, in die zin is het een vast onderdeel van mijn leven. Bovendien levert het me veel sociale contacten op, ook belangrijk natuurlijk.’

Adrenaline
Loes is een echt buitenmens, reden waardoor ze ooit met hardlopen begon. In 2013 werd ze lid van de Tilburg Road Runners, technisch bracht dat haar op een hoger niveau. Ook ontdekte zij haar talent voor de marathon. ‘Die korte wedstrijdjes liggen mij niet, ik ben gewoon niet snel genoeg. Laat mij maar lekker duurlopen. Een flinke adrenalinekick bij de start en veel napret aan het eind. Terwijl ik tijdens de wedstrijd weleens denk: Waar ben ik eigenlijk mee bezig, haha. Maar dan visualiseer ik maar hoe ik straks over de finish kom.’

Trainers
Wat Loes betreft mogen haar trainers Ad van de Berk en Greg van Hest op een voetstuk. ‘Vergeet ook Kees Loose en Piet Maas niet’, vult ze aan. Maar zonder Ad en Greg was ik inderdaad nooit zover gekomen, ze hebben me veel vertrouwen gegeven. Ad is er altijd voor mij als ik advies nodig heb en Greg helpt me nog steeds met zijn loopschema’s. Ik ben er supertrots op dat ik met hen mag samenwerken.’

Blessure
Het had echter weinig gescheeld of Loes was helemaal gestopt met hardlopen. Na een verkeerd uitgepakte kijkoperatie in haar knie kon ze jaren niet rennen. Zelfs de kinderen naar school brengen kostte grote moeite. De pijn had een grote impact op haar leven maar belemmerde haar niet om toch weer te gaan hardlopen. ‘Toen ik me realiseerde dat ik met deze pijn zou moeten leren leven, bedacht ik me dat ik dan net zo goed weer kon gaan hardlopen. Het maakte namelijk niet uit of ik sportte of op een stoel ging zitten. Toen ben ik in hele kleine stapjes weer begonnen, een minuutje rennen en drie minuten wandelen. Echt een beginnersschema dus. Na een half jaar kon ik een kwartier hardlopen, na een jaar een half uur waarvan 20 minuten klachtenvrij. Pijn bleek voor mij niet de grens besefte ik, de beweeglijkheid wel. Overigens geldt dat voor mij hè, dat is zeker geen advies voor anderen.’

< drie uur
Nu, zo’n twaalf jaar later, rent de 47-jarige Verstappen veel jongere lopers het snot voor de ogen. Twee jaar geleden liep zij de Rotterdam Marathon in 3:00:54. Later dat jaar slechtte zij in Berlijn de grens van drie uur en herhaalde dat kunstje een jaar later in Amsterdam nog een keer. ‘Onder moeilijkere omstandigheden nog wel. Berlijn is een snel parcours, in Amsterdam heb je allemaal van die bruggetjes. Of ik over vier weken nog een keer onder de drie uur kan lopen? Njah, ik denk dat ik dat maar gewoon ga doen.’

Door: Theo van Etten